صاحب خانه شدن که مصداق رویای آمریکایی است سالهاست که برای جوانان این کشور رویایی دستنیافتنی شده است.
خبرگزاری آسوشیتدپرس می گوید نداشتن پول نقد، وام سنگین دانشجویی و بی ثباتی شغلی جوانان را به اجاره نشینی طولانی تر و تاخیر در خرید مسکن مجبور کرده است.
قبلا در دهه هفتاد میلادی، جوانانی حدود دو سال و نیم پس از ورود به بازار کار می توانستند اولین خانه شان را بخرند حالا این زمان به شش سال رسیده است. سن آمریکایی های جوان در هنگام خرید اولین خانه حدود ۳۳ سال است حال آن که یک نسل پیش از این، میانگین سن خریداران جوان سه سال کمتر بود.
این تاخیر نتیجه چند امر است از جمله نداشتن پول نقد برای پیش پرداخت که خود حاصل کاهش دستمزد و درآمد و تاخیر زنجیره وار در ورود به بزرگسالی است، از ازدواج و تشکیل خانواده گرفته تا ثبات شغلی.
این تغییر روند توضیح می دهد چرا صاحبخانگی که زمانی نماد هویت طبقه متوسط بود، دچار نزول شده است. سهم آمریکاییهای صاحب خانه در حال حاضر به حدود ۶۳ و نیم درصد رسیده است. از سویی نسبت قیمت خانه و درآمد در مقایسه با دهههای گذشته بالا رفته است.
با تمام اینها جوانان آمریکایی همچنان علاقمند به خرید خانه هستند و فقط این تصمیم را به تاخیر میاندازند. کارشناس اقتصاد شرکت املاک و مستغلات معروف «زیلو» در آمریکا میگوید جوانان به محضی که بچهدار میشوند به فکر خرید خانه میافتند.
نرخ پایین بهره فشار گرانی خانه را تا حدی کاهش میدهد. اما همچنان دستمزد و درآمد پایین و نداشتن پسانداز مانع بزرگی است.
در منطقه دره سیلیکان کالیفرنیا قیمت یک خانه معمولی هشت برابر درآمد سالانه یک جوان شاغل با درآمد متوسط است، در نیویورک شش برابر، در بوستون و سیاتل پنج برابر و در میامی و دنور چهار برابر.
یک نظرسنجی دولتی نشان می دهد که در سال گذشته ۱۴ درصد از جوانان زیر ۳۴ سال آمریکایی تنها با قرض کردن پول از والدین و دوستانشان و پرداخت بیعانه توانستند خانه بخرند. اجاره بهای بالا دلیل عمده نداشتن پس انداز است.
از سوی دیگر ثبات شغلی و درآمد منظم نیز نقش پررنگی دارد چرا که وامدهندگان میخواهند از بازگشت وام مسکن به خریداران مطمئن شوند. آنان عمدتا مایلند که متقاضیان وام مسکن به طور متوسط چهار سال و نیم در یک زمینه ثابت و سه سال در یک جای ثابت کار کرده باشند.