لینکهای قابل دسترسی

خبر فوری
جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ایران ۰۲:۰۲

وقتی اسرار ما روی فیسبوک لو می رود


وال استریت ژورنال از مشکلات کاربران فیسبوک در حفظ حریم خصوصی شان روی اینترنت می گوید

وال استریت ژورنال نوشته است خانم بابی دانکن می خواست به هر قیمت که شده همجنسگرا بودنش را از پدرش پنهان کند. اما فیسبوک بالاخره رازش را فاش کرد. چطور؟

پاییز گذشته، یک شب رئیس گروه آواز کوئیر، که بابی به تازگی به آن پیوسته بود، سهواً با افزودن نام خانم دانکن به یک لینک روی صفحه فیسبوک، گرایش جنسی او را به پدر و حدود دویست نفر از دوستانش لو داد.

همان شب پدر خانم دانکن پیغام تند و تیزی روی تلفنش گذاشت؛ از او خواست تا ازدواج همجنسگرایان را محکوم کند، و تهدید کرد که روابط خانوادگی را با او قطع می کند.

بابی بیست و دو ساله، تمام شب روی کاناپه کنار دوستش گریه و زاری می کرد: «احساس می کردم یک نفر با چماق زده تو شکمم.» او خیلی زود فهمید که این بلا به سر تیلور مک کورمیک، عضو دیگر گروه کٌر هم آمده، و همجنسگرا بودن تیلور هم روی فیسبوک لو رفته. دنیای تیلور هم به هم ریخته بود.

رئیس گروه کر، که یک سازمان دانشجویی در دانشگاه تگزاس است، خانم دانکن و آقای مک کورمیک را به صفحه فیسبوک اضافه کرده بود، غافل از این که نرم افزاری که استفاده کرده، به طور خودکار دوستان فیسبوکی این افراد را از عضویت آنها در گروه باخبر می کند.

این دو دانشجو قربانی آن چیزی شدند که از آن به عنوان منافذ و گریزگاههای فیسبوک در مورد حفظ حریم شخصی کاربران یاد می شود – یعنی این واقعیت که می شود بدون اجازه گرفتن از افراد، آنها را به هر گروهی افزود. در نتیجه، هم بابی و هم تیلور – که از قضا هر در تنظیم و کنترل سیستم های حفظ حریم خصوصی شان روی فیسبوک خیلی هم محکم کاری کرده بودند تا بعضی از کارهایشان را از چشم پدر و مادرشان مخفی نگه دارند – بعد از این که به آن گروه کذایی اضافه شدند، کنترل خود را بر حریم شخصی شان از دست دادند.

اندرو نویس، سخنگوی فیسبوک می گوید: «ما با این جوانها همدلی می کنیم. تجربه ناگوار آنها به همه ما یادآوری می کند که باید به تلاش خود به منظور توانمند کردن و آموزش دادن به کاربران برای کنترل حریم شخصی شان روی فیسبوک ادامه دهیم.»

در عصر شبکه های اجتماعی مثل فیسبوک و گوگل پلاس، بسیاری از شرکت ها به جزئی ترین اطلاعات از زندگی و فعالیت های روزمره افراد دسترسی دارند. همین امر چالشی برای افراد به وجود می آورد – در عصری که به سختی می توان پیش بینی کرد اطلاعات شخصی افراد از کجاها سر در خواهد آورد، چطور مسائل خصوصی را حفظ کنیم.

این روزها برای بسیاری از مردم اتفاق می افتد که رازهایی را که در گذشته نگه داشتنشان آسانتر بود، به طور تصادفی روی اینترنت لو بدهند. سال ۲۰۰۹در ایالت کبک کانادا، ناتالی بلانشار بعد از آن که عکس هایی از خودش روی فیسبوک گذاشت که او را در ساحل دریا و در کلوب های شبانه نشان می داد، مزایای بیمه از کار افتادگی اش را – که برای افسردگی دریافت می کرد – از دست داد. وکیل خانم بلانشار گفته است شرکت بیمه او، مانیولایف فایننشال، بعد از دیدن این عکس ها، یک کارآگاه خصوصی برای تعقیب او استخدام کرد، و از یک پزشک خواست تا مجدداً وضعیت سلامت روانی او را بررسی کند.

به گفته وکیل خانم بلانشار، او متوجه نشده بود که عکس هایی که روی فیسبوک گذاشته، در دسترس عموم قرار دارد . وی افزود افرادی که دچار افسردگی هستند اغلب بیماری شان را از فامیل و دوستان پنهان می کنند. خانم بلانشار برای این که بیمه از کار افتادگی را برقرار کند، قضیه را دنبال کرد، و ماجرا در بیرون از دادگاه حل و فصل شد.

سخنگوی شرکت بیمه مانیولایف از بحث درباره موضوع خودداری کرد و فقط گفت: «ما یک درخواست یا ادعای معتبر را به صرف اطلاعاتی که روی وبسایت هایی مثل فیسبوک منتشر شده، رد نمی کنیم.»

از دست دادن کنترل اطلاعات شخصی روی اینترنت تنها یک مشکل تکنولوژیکی نیست، بلکه یک نقطه عطف جامعه شناختی هم هست. در طول تاریخ بشر، اطلاعات شخصی، اگر هم به دست دیگران می افتاد، روندی بسیار کند و از شخصی به شخص دیگر داشت.

اما در عصر فیسبوک، افشای مسائل خصوصی به یک جمعیت کثیر – به طور عمدی یا سهوی – ممکن شده است. امروزه حفظ حریم شخصی افراد، از مسائل کاری تا خانواده، دوستان و قضیه نوع گرایش جنسی – که پیش از این می شد دورش را حصار کشید و از چشم عموم پنهان نگه داشت – بسیار دشوار شده. یک راه حل این است که به فیسبوک نزدیک نشوید؛ اما در دوره ای که نزدیک به یک میلیارد نفر در سراسر دنیا عضو فیسبوک هستند؛ این کار تقریباً محال است.

فیسبوک متعهد است که اصل حفظ هویت کاربرانش را رعایت کند. این وبسایت حساب کاربرانی را که از اسم مستعار استفاده می کنند و چند حساب باز کرده اند – از جمله مخالفان دولت و معترضان در چین و مصر – بسته است. شرکت می گوید تعهدش به اسامی حقیقی وبسایت را برای کاربران امن تر می کند. اسامی حقیقی هم چنین کمک می کند که سرویس هایی که به آگهی دهندگان عرضه می شود، به «خود» شما دسترسی پیدا کنند.

با توجه به این که اعضای خانواده، دوستان و دشمنان می توانند به عکس ها روی فیسبوک دسترسی داشته باشند و آنها را در معرض دید دیگران بگذارند، زنان و مردانی که همجنس گرا بودن خود را پنهان کرده اند، در استفاده از این سایت با مشکل رو به رو می شوند.

خانم دانکن و آقای مک کورمیک در شهر آستین تگزاس، عامدانه می خواستند همجنسگرا بودنشان را از خانواده پنهان نگه دارند، حتی وقتی که به خوابگاه دانشگاه نقل مکان کردند. خانواده بابی دانکن او را در شهر نیوتون ایالت کارولینای شمالی بزرگ کرده بودند و در خانه به او درس می دادند؛ آنها عضو یک کلیسای بسیار بنیادگرا بودند. بابی که اکنون دانشجوی زبانشناسی است، تابستان سال گذشته به صمیمی ترین دوستش گفت که ممکن است همجنس گرا باشد.

بابی همانطور که با گرایش جنسی اش سر و کله می زد، محدوده های خصوصی اش روی فیسبوک را هم تغییر داد تا پدرش، که به او کمک کرده بود عضو فیسبوک شود، از همجنسگرا بودنش بویی نبرد. او می گوید: «وقتی صفحه فیسبوکم را برای حفظ اطلاعات شخصی ام تنظیم کردم، خیالم راحت شد که دیگر مشکلی پیش نخواهد آمد.

آقای مک کورمیک که دانشجوی رشته داروسازی است، تابستان سال گذشته به شهر بلانکوی تگزاس بازگشت و به دیدن مادرش رفت؛ اما با پدرش – عضو یک کلیسای محافظه کار در شهر سن آنتونیو که همجنسگرایی را گناه می داند – ملاقات نکرد. او صفحه فیسبوکش را طوری تنظیم کرده بود که پدرش به نوشته هایی که او نمی خواست ببیند دسترسی نداشته باشد.

تیلور مک کورمیک می گوید: «همه ما در دوران جوانی یک راز بزرگ برای خودمان داریم. می دانستم که همه کس همجنسگرا بودن مرا نخواهد پذیرفت.»
*
*
دانشگاه تکزاس در شهر آستین بیشتر از خانواده پذیرای این مسأله بود. مثل همه محوطه های دانشگاهی دیگر، سال ها بود که فضای امنی برای جوانان همجنسگرا درست کرده بود؛ و دانشجویان در آن عضو می شدند بدون آن که خانواده هایشان اطلاع داشته باشند. خانم دانکن و آقای مک کورمیک پاییز گذشته برای اولین بار در جلسه تمرین گروه آواز کوئیر شرکت کردند. این گروه، از دختران و پسران همجنسگرا و دوجنسگرا و هواداران آنها تشکیل می شد.

کریستوفر آکوستا، رئیس وقت گروه کوئیر می گوید: «این گروه جایی عالی است برای کسانی که خود را به نحوی غریب می دانند. گروه کوئیر برای ساختن ترانه های پاپ که در آنها گاهی جنسیت ضمیر عوض می شود، شهرت یافته است. خانم دانکن قبول کرد که پیانو بزند و قسمت های آلتو (اوج ترانه) را بخواند. آقای مک کورمیک که ریز اندام است، گروه را با صدای بم گیرایش شگفت زده کرد.

روز هشتم سپتامبر، در جلسه تمرین آواز آقای آکوستا از اعضای گروه پرسید آیا کسی هست که اسمش در صفحه فیسبوک گروه نباشد؟ صفحه فیسبوک گروه جایی بود که اعضا برای جلسات تمرین برنامه ریزی می کردند. آقای مک کورمیک و خانم دانکن گفتند که اسمشان در فهرست نیست.

همان شب، آقای آکوستا لپ تاپش را روشن کرد و اسم دو عضو جدید را به صفحه فیسبوک گروه اضافه کرد. فیسبوک – چه آن موقع و چه حالا – در مورد چنین گروه هایی، سه گزینه به کاربران می دهد: «مخفی» (عضویت و نظرها از افراد غیرعضو پنهان می ماند)؛ «بسته» (همه می توانند گروه و اعضایش را ببینند، اما فقط اعضا به نوشته ها دسترسی دارند)؛ و «آشکار» (عضویت و نوشته ها هر دو در دسترس عموم است).

آقای آکوستا گزینه «آشکار» را انتخاب کرده بود. او می گوید: «خیلی مشتاق بودم که گروه آواز را بدون خجالت و با افتخار معرفی کنم.»

اما یک نکته بود که او از آن خبر نداشت. وقتی رئیس گروه اسم خانم دانکن را – بدون این که قبلاً رضایت او را بگیرد - به صفحه فیسبوک گروه اضافه کرد، فیسبوک در پیامی برای همه دوستان او، از جمله پدرش، پیوستن او به گروه کوئیر را خبر داد.

آقای آکوستا دکمه را که فشار داد، فیسبوک به او اجازه داد که وضعیت محدوده های خصوصی که خانم دانکن و آقای مک کورمیک برای خود تنظیم کرده بودند تا نوشته هایشان روی فیسبوک را از پدرشان پنهان کنند، عوض کند. توضیح مرکز کمک های آنلاین فیسبوک این است که گروه ها، از جمله گروه های بسته، برای عموم قابل مشاهده است و خبرهای آن برای دوستان کاربران فیسبوک هم فرستاده می شود. اما فیسبوک پیش از افزون نام کاربران به یک گروه، به آنها اجازه نمی دهد که عضویت خود را از دوستانشان پنهان کنند.

پس از تماس وال استریت ژورنال با فیسبوک، این شبکه اجتماعی لحن خود را در مرکز کمک اینترنتی اش عوض کرد تا وضعیت هایی مشابه وضعیتی را که برای گروه کوئیر پیش آمده بود توضیح دهد – یعنی وضعیتی که دوستان یک کاربر می توانند از پیوستن فرد به یک گروه خاص باخبر شوند.

آقای آکوستا می گوید: «من قوانین فیسبوک را از طریق آزمون و خطا دریافتم.»

به گفته بابی دانکن و یک دوستش که آن شب در خانه او بود، چند ساعت نگذشته، پدر بابی شروع کرد به گذاشتن پیغام های خشمگین روی پیامگیر تلفنی دخترش. خانم دانکن یادش می آید به دوستش گفته بود: «نه، نه، نه، نه، این امکان نداره. من این جور چیزا رو روی پست های فیسبوک می گذارم که پدرم بهش دسترسی نداره. ولی اون این رو دیده.»

پدر خانم دانکن به درخواست ها برای اظهار نظر در مورد این مقاله پاسخ نداد.
بابی می گوید پدرش آن شب کذایی پشت سر هم تلفن می کرد؛ و وقتی با هم صحبت کردند، تهدید کرد که دیگر بیمه اتوموبیل بابی را پرداخت نخواهد کرد. به او گفت روی فیسبوک برود و گروه کوئیر و سبک زندگی همجنسگراها را تقبیح کند.
چند روز بعد پدرش روی صفحه فیسبوک خودش نوشت: «با شما اعضای گروه کوئیر هستم. برین توی سوراخ های خودتون قایم بشین و منتظر باشین تا خدا بیاد سراغتون. جهنم در انتظار شما آدمهای منحرفه. برین اونجا آوازهاتونو بخونین.»

خانم دانکن می گوید چندین هفته دچار افسردگی بود: «هیچ کار نمی تونستم بکنم. سر کلاس بودم ولی یک کلمه از حرفهای هیچ کس رو نمی فهمیدم.»

شبی که اسم آقای مک کورمیک روی فیسبوک به گروه آواز کوئیر افزوده شد، مادرش به او تلفن کرد و گفت: «بالاخره گندش در اومد. بابات خبردار شد.» تیلور مک کورمیک یادش می آید که پرسیده بود: «چطوری؟» و مادرش گفته بود: «قضیه عالمگیر شده؛ موضوع روی فیسبوکه.»

تیلور مک کورمیک می گوید پدرش سه هفته تمام با او حرف نزد: «از اون موقع دیگه ندیدمش.»

پدر آقای مک کورمیک هم حاضر به شرکت در نظرات این مقاله نشد.

«اتحادیه آزادی های شخصی آمریکا» و دیگر منتقدان می گویند فیسبوک به تدریج مقررات نرم افزاری اش را عوض کرده تا اطلاعات بیشتری در مورد افراد در اختیار عموم، و کمپانی های شریکش قرار دهد. کریس کانلی، ِوکیل امور تکنولوژی و آزادی های شخصی اتحادیه آزادی های شخصی آمریکا در شمال کالیفرنیا می گوید: «کاربران غالباً از این که چه مقدار از اطلاعاتشان در دسترس همگان قرار می گیرد غافل اند. و اگر اطلاعات حساسی منتشر شود، در بیشتر موارد آب رفته را نمی شود به جوی برگرداند.»

مقامات ارشد فیسبوک می گویند هر روز کنترل های بیشتری برای حفظ اطلاعات خصوصی افراد وضع می کنند، و به این ترتیب افراد را به عضویت تشویق می کنند. کریس کاکس، معاون فیسبوکدر سال ۲۰۱۱در مصاحبه ای گفت: «همه این کارها برای این است که مطالبی را که می خواهید با دیگران درمیان بگذارید دقیقاً با آن کسانی که در نظر دارید، در میان بگذارید، و هیچ وقت جا نخورید از این که بفهمید دیگرانی که نمی خواستید از موضوعی با خبر شوند، به آن اطلاعات دسترسی پیدا کرده اند. با این حال، فیسبوک هم برای این مقاله به وال استریت ژورنال اجازه دسترسی به آقای کاکس را نداد.

مدافعان حریم خصوصی افراد می گویند مفرهایی روی فیسبوک هست از جمله این که دوستان یک کاربر می توانند اطلاعات در مورد او را آشکار کنند، مثلاً شما نمی توانید عکسی از خودتان را که دیگری روی صفحه اش گذاشته پاک کنید.
به گفته آنها، نگرانی بزرگتر این است که بسیاری از افراد نحوه استفاده از کنترل های فیسبوک برای حفظ اطلاعات خصوصی را بلد نیستند. یک نظرسنجی مؤسسه پژوهشی پیو در سال ۲۰۱۱ نشان داد که کاربران شبکه های اجتماعی به طرق مختلف سعی در کنترل هویت خود روی اینترنت دارند. با این همه نیمی از کاربرانی که در نظر سنجی شرکت کرده بودند گفتند که کنترل کردن مسائل خصوصی شان روی اینترنت برایشان مشکل است.

در عین حال، توجه به این نکته هم جالب است که بعضی از جوانان همجنسگرا در واقع فیسبوک را به عنوان میزگردی انتخاب می کنند که در آن همجنسگرا بودن خودشان را رسماً اعلام کنند. یعنی آنجا که گزینه «علاقمند به دوستی با زنان» یا «علاقمند به دوستی با مردان» را انتخاب می کنند. برای بسیاری از نوجوانان آمریکایی، صحبت از گرایش جنسی امری محرمانه است؛ ولی دیگر مایه شرمساری شان نیست. فیسبوک به آنها فرصتی می دهد تا گرایش جنسی شان را مطرح کنند و به جرگه افراد مثل خودشان بپیوندند.

مارک زاکربرگ، بنیانگذار فیسبوک بر این نکته پا می فشارد که توانایی نشان دادن اطلاعات ما، شیوه ای را که ما هویت خودمان را ساخته و پرداخته می کنیم، عوض می کند. او در مصاحبه ای با دیوید کرک پاتریک، نویسنده کتاب «اثر فیسبوک» گفته بود: «به زودی دوره ای که شما برای همکارانتان یک هویت دارید، و برای دیگر دوستانتان یک هویت دیگر، سپری خواهد شد. کاربران فیسبوک فقط یک هویت دارند.»

فیسبوک، آقای زاکربرگ را برای این مقاله در دسترس وال استریت ژورنال نگذاشت.

آقای مک کورمیک و خانم دانکن چند روز بعد از این که همجنسگرا بودنشان روی فیسبوک لو رفت، در مرکز مشاوره «جنسیت و هویت جنسی» دانشگاه با یکدیگر ملاقات کردند. ماجرایشان را با یکدیگر در میان گذاشتند. بابی می گوید: «به تیلور گفتم که خیلی احساس درماندگی می کردم؛ به خودم گفتم فیسبوک تصمیم داشت که به پدرم بگوید من همجنسگرا هستم. او به من نگاه کرد و گفت: واقعاً؟ تو هم؟!»

عضویت او و آقای مک کورمیک در گروه آواز ادامه پیدا کرد. آقای آکوستا وضعیت صفحه فیسبوک را به «مخفی» عوض کرد، و گروه کوئیر، راهنماهای حفظ حریم خصوصی روی اینترنت را به کار گرفت.

امروز خانم دانکن اولین دوست دخترش را پیدا کرده است. او می گوید الآن واقعاً موقعیت خوبی دارم؛ ولی دلم نمی خواهد تجربه من برای هیچکس پیش بیاید: «من فیسبوک را مقصر می دانم. این که مردم راجع به من روی فیسبوک چه چیزی می بینند، نباید انتخاب نباید کس دیگری به غیر از من باشد.»
XS
SM
MD
LG